miércoles, 5 de octubre de 2011

Imaginación...

Hace unos años un chico al que conocí a altas horas de la noche en un lugar para mentes perdidas  me dedicó un soneto... la verdad es que yo no lo guardé pero él si, y después de estos años (cinco años exactamente...), entre conversaciones de reencuentro entre viejos amigos me lo ha vuelto a enviar... supongo que hay cosas que nunca cambian!


Como te imaxino

Imaxínote na noite, diante da  pantalla,
lanzando palabras tan duras coma pedradas
ou, se acaso, suaves e aveludadas,
librando contra a soidade unha batalla.

Imaxínote no mencer en distintas camas
espida, aberta, penetrada, derrotada,
co teu corpo baixo man ruda ou delicada,
ese teu corpo ao que odias e tamén amas.

Imaxinote contra ti propia loitando
e contra a túa revirada e negra sorte,
e de ser coma as demais… sempre escapando!

Imaxinote a pelexar contra a morte,
rindo, berrando, gañando, perdendo, amando,
e imaxínote, en fin, cantando ben forte.

4 comentarios:

  1. Yo en cambio te imagino decidida, solo en la cama que deseas, tal vez no siempre en el momento adecuado. Con amigos y amigas, enemigos y enemigas; luchando cada día para ser en ese instante lo que sin saber muy bien que es, eres.

    Eres lo que eres, cuando lo eres, tu lo sabes.

    Que no, que no; que no se le puede echar cuerdas al viento; que no se confundan las cometas.

    ResponderEliminar
  2. Exkizo, me conociste abajo de todo en mi montaña rusa sentimental... ahora estoy arriba dispuesta a bajar a toda velocidad, y quizá no sea tal y como este señorito me imaginó, o como tú mismo me imaginas (eres demasiado bueno...), pero al menos se que en una cama yo soy la artista, la musa, la diosa y la vencedora... otra cosa es cómo se quede mi corazón a costa de unas cuantas victorias.

    mua ;)

    ResponderEliminar
  3. No se como responderte... Solo se que tengo ganas de llevarte la contraria...

    ResponderEliminar
  4. ah,... entonces bésame y cállate :P

    ResponderEliminar